Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Duo Reges: constructio interrete. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quod totum contra est.
- Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
- Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
- Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
- Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
- Hoc non est positum in nostra actione.
Hic dolor populi Romani duce et auctore Bruto causa civitati libertatis fuit, ob eiusque mulieris memoriam primo anno et vir et pater eius consul est factus.
Videsne quam sit magna dissensio? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Immo alio genere; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quo tandem modo? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
- Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.
- Cur iustitia laudatur?
- Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
- Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
- Bork
- Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
- Bork
- An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
- Bork
- Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur.
- Quae sequuntur igitur?
- Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
- Hic ambiguo ludimur.
- Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Bork Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.